အေမ

အေမ့ကုိဖြဲဆုိဖုိ႔
သား
စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲကုိ ထြက္ခဲ့တယ္။
အၾကီးမားဆုံး
အေတာက္ပဆုံး ၾကယ္တံခြန္ၾကီးေတြက
သားကုိ သနားၾကတယ္...။
ခမ္းနားၿခင္း
နက္ရႈိင္းၿခင္း
ပင္လယ္ၾကီးေတြက
သားအတြက္
၀မ္းနည္းေနၾကတယ္...။
ေအးေအးၿမၿမ
ၿပည့္ၿပည့္၀၀
လမင္းၾကီးကလည္း
သားအတြက္
ဂရုဏာသက္ရွာရဲ႕
ေတာအုပ္ၾကီးေတြ
ေတာင္တန္းၾကီးေတြ
ေကာင္းကင္၊ေၿမၿပင္
ကမာၻတစ္ခြင္လုံး
အေမ့ဂုဏ္အလကၤာ
ခုိင္းႏႈိင္းေလာက္စရာ
သား
ဘာတစ္ခုမွ် မေတြ႔ပါလား..။
အေမ
အေမ
အေမ
အဲဒီေလာက္
ေၿခာက္ကပ္ကပ္ သံသရာၾကီးထဲမွာ
သားကုိထားခဲ့ၿပီလား

သုခမိန္လႈိ္င္
(ၿမႇားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း) ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၉၇