Saturday, May 26, 2007

ၿပာသုိလၿပည့္မ်ား

ေမေမ့ေမတၱာ ေလးအညႈိ႔မွာ
(ကၽြန္ေတာ္)သမုဒယၿမႇားေလး ကံေခပုံက
ပစ္မွတ္ကတၿခား ထိဆုံမွတ္ကတၿခား
လမ္းေၾကာင္းလြဲမွားခဲ့တဲ ့ၿမႇားလား။
သစ္ပင္တုိင္း မၿမင့္မားႏုိင္ေတာ့လည္း
အရပ္က စိတ္တလ်ားရွည္တာေတာင္
အသံက ၿပာခဲ့တုန္းပါပဲ ေမေမ။
ေမေမ့မုိးေတြ ၀ါးလုံးထုိးရြာမွ
ကၽြန္ေတာ့္ပက္ၾကားအက္ကေလး ေစးကပ္စုိၿမတတ္ရုံ
ေဆြၿပတ္မ်ဳိးၿပတ္နဲ႔
ေမေမ့ေမတၱာ မငတ္ရင္ေတာ္ၿပီဆုိတဲ့ေကာင္
ၾကက္မၾကီးက ရင္အုပ္ထဲ ဆြဲသြင္းလုိက္တုိင္း
ထီမထင္ရုိင္းၿပတတ္တဲ ့ၾကက္ကေလး
ေမေမသားၿမက္အစုံကုိ ေၿခေထာက္စုံကန္ခဲ့ဖူးၿပီ
အဲသလုိပဲ သူရဲေကာင္းကဗ်ာဆရာက ငုိတယ္ေမေမ။
စိတ္ကေလးက ခပ္တုိတုိ
ကုိယ့္ထြက္ေပါက္နဲ႔ကုိယ္ လြတ္ေၿမာက္စြာေနလုိတဲ့ေကာင္
ေမေမ့ရဲ႕ခ်ုဳိၿမမႈေတြကုိ အ၀ိဇာေတြနဲ႔ ေခြးလုိေဟာင္ခဲ့သူ
ကရုဏာအသံကုိ ေဒါသအဟုန္နဲ႔ မာန္ဖီေနခဲ့သူ
အေမ့ၿဖဴစင္မႈေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့္အတၱနဲ႕စြန္းထင္းေစခဲ့သူ
လူၿဖစ္လ်က္နဲ႔ လူလားမေၿမာက္ႏုိင္ခဲ့သူ
ဒါနဲ႔ပဲ ေမေမ့မ်က္ရည္ေတြ ပူေပးခဲ့ရတယ္
သူရဲေကာင္းဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း ငုိတယ္
ကဗ်ာဆရာဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း ငုိတယ္
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငုိတယ္
ေဟာဒီမွာ
ပုလဲပြင့္ေတြ ၿပာသုိလၿပည့္နဲ႔ေရာၿပီး
သရဖူေလးတစ္ခု ထုဆစ္ထားတယ္
ေမေမ့ဆံႏြယ္ေဖြးေဖြးမွာ
ဆင္ၿမန္းေပးဖုိ႔ မ၀ံ့မရဲႏုိင္ခဲ့ၿပီ။

တီက်ဳး

No comments: