မ်က္ရည္မိုးစက္ေတြ

ေဟာဒီေကာင္းကင္ႀကီး ညိဳေမွာင္လာရင္
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲကလည္း အိုစာလာေပါ့
ေမေမေရ .. ခြဲခြာျခင္းေတြအတြက္
ကၽြန္ေတာ္ငိုခဲ့တယ္
မ်က္ရည္ေတြ မိုးျဖစ္ေစ ..

ထင္ေနဆဲ ျမင္ေနဆဲ ပံုရိပ္ေတြပါပဲ အေမ
အေမ့သားရဲ႕ ဘ၀မွာ ေ႐ြးျခယ္စရာေတြက
မ်ားမ်ားစားစား မ႐ွိလွပါဘူး
အသည္းႏွလံုးကို မႊန္းသြားမယ့္ ဓားေတြခ်ည္းပဲ
တရၾကမ္းတင္းခဲလို႔ေနေပါ့
ၾကာေတာ့လည္း မ်က္ရည္ေတြကိုပဲ
ျပန္ျပန္ ငိုခ်ခဲ့ရတယ္
ေမေမေရ .. မိုးေတြက ႐ြာႏိုင္လြန္းလိုက္တာ

အဲဒီ မိုးေရေတြစဲကာစ ကာလတစ္ခုမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဒီကမာၻေျမကို ကူးခြင့္လက္မွတ္ရခဲ့တယ္
အခုေတာ့ သက္တမ္းက ျပည့္လုျပည့္ခင္ ထင္ပါရဲ႕ အေမ
ေမေမ့သားဟာေလ .. ႐ိုးသားမႈတစ္ခုကို ထုတ္ျပဖို႔
လူတကာရဲ႕ လက္ညႇဳိးေတြနဲ႔ခ်ည္း တည့္တည့္တိုးခဲ့တယ္
ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္တတ္သူေတြရဲ႕ အၾကားမွာ
အၿပံဳးအရယ္မျပတ္ဘဲ မတ္မတ္ဆက္ရပ္ခ်င္ေသးပါရဲ႕

နာက်င္ခံစားမႈေတြကို ျပစရာသက္ေသဆိုလို႔
တခ်ိန္ကုန္ ေအာင့္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ပဲ ႐ွိေတာ့တယ္
ေက်းဇူးျပဳၿပီး သက္တမ္းတိုးေပးလွည့္ပါဦး ေမေမ
ေမေမေခၚလို႔ လာခဲ့တဲ့သား ..
ဘ၀ကို တံတားထိုးေနတုန္းပါ ..
လူနဲ႔ လူကို တံတားခင္း ..
ေကာင္းျခင္း မဂၤလာေတးခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ည္း
ေလာကကို အလွဆင္မလို႔ပါ ေမေမ
သားေလ ..

ေကာင္းကင္တစ္႐ိုးမွာ မိုးေမွာင္ႀကီးက်လာတယ္ေလ
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းကို ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္း ခပ္ထန္ထန္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သြားခ်င္ပါတယ္
အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ပါ အေမ။ ။

ကိုၿဖိဳး (http://kophyoe.blogspot.com)