Thursday, October 6, 2011

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ဳိးတစ္ေကာင္နဲ႔ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ

အေကြ႔ (၁)


သုညအစ၊ သုညအလယ္၊ သုညအဆုံး၊

ကၽြန္ေတာ္က ဘ၀ကုိလြယ္လြယ္ မရႈံးခ်င္ဘူး အေမ…

ကၽြဲအေကာင္ေပါင္းမ်ားစြာထဲက

ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ေၿမဇာပင္

အညႊန္႔ကေလးက တေထာင္ေထာင္နဲ႔ေပါ့…

လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္သုံးဆယ္မွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အၾကီးၾကီး ပုိက္ခဲ့တယ္ အေမ…..


ပါးတစ္ဖက္က လွ်ဳိတဲ့ဓါး

ေနာက္ပါးတစ္ဖက္က ထြက္တဲ့အထိ

ကၽြန္ေတာ္ အသဲတယားယား

နံပါတ္ (၄၀)ထဲက (၁) ေလ်ာ့သြားတာ

ဘာမွၿပႆနာ မဟုတ္သလုိ

ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္ကုိ ငုတ္တုတ္ထုိင္ခုိင္းထားတယ္

အေမ….

ေသြးဆုိတာ လုိသေလာက္ေတာ့ ထြက္ရမွာပဲ…


ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး အေမ…

အေလးစားခံခ်င္တာလား…

အေၾကာက္ရြံ႕ခံခ်င္တာလား…

အဲ့ ႏွစ္လေတြၾကားမွာ

သားက ဘယ္ေနရာမွန္းမသိ

ခေရပြင့္ေလး ပခုံးေပၚေၾကြဖုိ႔အေရး

သား အေတြးက မက္ေမာမိေနတုန္းပဲ….


ၿပန္မၿပဳံးမၿပ ႏုိင္ေတာ့ဘူးအေမ…

တစ္ အေၿခအေန၊ ႏွစ္ အေၿခအေန၊ သုံး အေၿခအေန၊

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀က ေရလုိပဲ

အလြယ္တကူ ပုံက်လြယ္ခဲ့ၿပီ


အေမသိရင္ .. ဘာၿဖစ္ဦးမလဲ….


ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ေၿမပုံတစ္ခ်ပ္

ေနာက္မာရ္နတ္ကုိ ေထာက္လွမ္းဖုိ႔ ကိရိယာ

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမရွိဘူး

ဒီအခ်ိန္ သားအေတြးရွင္းဖုိ႔

အေမ့ကုိပါ ေမ့ထားလုိက္တယ္

အေရွ႕မွာ ထယ္ထုိးထားတဲ့ ေၿမ

ရဲဖုိ႔အတြက္ အကုန္လုံးေမ့ခဲ့ရတယ္ အေမ…။


အေကြ႔ (၂)


နံရံၿဖဴၿဖဴမွာ အစြန္းအထင္းေတြ

ကၽြန္ေတာ္ေတြးလုိ႔ မရဘူး

“ခင္ဗ်ား ဘာလုိ႔ မဆက္သြယ္တာလည္း”

“အေမသိရင္ စိတ္ဆင္းရဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မဆက္သြယ္ခ်င္ဘူး”

တတိယ အၾကိမ္ေၿမာက္ ခြဲစိပ္မႈ

တံခါး၀မွာ တန္းစီထားတဲ့အခ်ိန္

ပထမတစ္ေယာက္ ၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္

အဲ့ဒါ အစ္မအၾကီးဆုံး

ဒုတိယေၿမာက္ အနားမွာကပ္

“မင္းဘယ္လုိ ၿဖစ္ရတာလဲတဲ့”

ဟုတ္က့ဲအေမ…

ကၽြန္ေတာ္ ၿပန္ေရာက္လာၿပီ…

“ေအး အေမသိပါသတဲ့”

“ငါေသေတာ့ ငါ့အသုဘ မင္းစီစဥ္

မင္းေသေတာ့ မင္းအသုဘ ငါစီစဥ္မယ္”

ငါက မင္းအေမပါဘဲ တဲ့လား အေမ…


ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းတယ္ အေမ…

သုည တစ္ၿခမ္းအပဲ့ ေပမယ့္

ကၽြန္ေတာ္က တစ္မၿဖစ္ေတာ့ဘူး

အၿပစ္ေတြၿပန္ရွာလုိက္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ ၿမစ္ကုိ အလ်ားလုိက္ဆန္ခဲ့တာကုိး

ကၽြန္ေတာ္ မရႈံးခ်င္ဘူး အေမ…

ဒီၿပည္တြင္းစစ္ကုိ

ကၽြန္ေတာ္ အႏုိင္တုိက္ခ်င္တယ္….


အေမအၿပဳံးကအားရွိခ်င္စရာ

“သား မင္းက အေမ့သားပါဘဲ”

အေ၀းမွာ ၾကားရၿပန္ၿပီ

ေရႊၿပည္ေတာ္က ေမွ်ာ္မေ၀းေတာ့သလုိလုိ…

သားက ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္လုိ

သူဘုိ႔… ကုိယ့္ဘုိ႔ လုိ႔မေတြးဘူး အေမ

သား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ခ်စ္တယ္…


တစ္ခ်စ္တယ္၊ ႏွစ္ခ်စ္တယ္၊ သုံးခ်စ္တယ္…

အၿပစ္ဆုိတာထက္ အစစ္အမွန္

ကၽြန္ေတာ့္ အပင္ေလး ရွင္သန္ေစခ်င္တယ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ကေလးက

အမုိးနဲ႔အကာက အေပါက္အၿပဲ

အေၿခတုိင္က ယုိင္နဲ႔ေနတဲ့အခ်ိန္

ကၽြန္ေတာ္ အစစ္အမွန္ကုိ ရွင္သန္ေစခ်င္တယ္ အေမ…


ပစ္ၾကခတ္ၾက…

မိသားစုစကား၀ုိင္း

ခပ္ရုိင္းရုိင္း အၿဖစ္ေတြပါ

ပါလာခဲ့ၿပီ………


ဘ၀မွာရွိတဲ့ အသိတရား

ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ခါေသသြားပါေစ

အေမ ခြင့္လႊတ္ေပးပါဦးအေမ

ကၽြန္ေတာ္ (၁၅) ႏွစ္လုံးလုံး

ကၽြန္ေတာ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔

ဘယ္သူ႔ကုိမွ မယုံၾကည္ေတာ့ဘူး

ကၽြန္ေတာ္သြားလုိက္ဦးမယ္…..


အေမွာင္….

ရက္ေပါင္း (၁၂၀) ေက်ာ္ကာလ

ငါ… မရႈံးေစရဘူး.. ေဟ့…

ေမွာင္တယ္ ဆုိကတည္းက

လင္းဖုိ႔အတြက္ပဲ….

အေမ ေမြးခဲ့တဲ့သား

အမွားမရွိ

ကၽြန္ေတာ္(၁၅)ႏွစ္လုံးလုံး

လူၿဖစ္ရႈံးခဲ့ရၿပန္တယ္……….


အေကြ႔(၃)


မၿဖစ္၊ မၿဖစ္၊ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး….

ဒီမုိးက သည္းလုိ႔ေကာင္းတုန္းပဲ…

ကၽြန္ေတာ္ မရႈံးခ်င္လုိ႔

သြားဦးမယ္… အေမ….။


အေမေရ….

ညီေလးလည္း က်န္းမာပါတယ္…

ညီမေလးက .. ေပ်ာ္လုိၿပဳံးလုိ႔

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၿမင္ေတာ့

သူေပ်ာ္လုိ႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ က်လုိ႔


အေမ…

အေမေနေကာင္းပါေစ…

အေမေပ်ာ္ပါေစ…

အေမေမြးတဲ့ အေမ့သားေတြ

အေမ ခ်စ္တဲ့ အေမ့သားေတြ

အေမ့ အေၾကာင္းေတြးတုိင္း

အေမ ေနရစ္ခဲ့တဲ့ … ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းၿပည္

အေမ့လုိ ၿငိမ္းခ်မ္းဖုိ႔…

အေမ့သားေတြ အေ၀းကတုိက္တုန္း….


(ကုိမ်ဳိးၿမင့္ခ်ဳိ အတြက္)

ေက်းေတာ္မ်ဳိး

No comments: