Monday, September 27, 2010

ငါ့အက္ဆစ္ေတြ (၂)

ဆံုးရံႈး... လြန္ေျမာက္ျခင္းမ်ားကိုသာ... တခုပ္တရ... အဟုတ္တကယ္... အစြန္႕ပယ္ခံ... ျပန္အသံုးမ၀င္... တန္ဖိုးမဲ့... ဖဲခ်ပ္မ်ားလို... အျပန္ျပန္... အလွန္လွန္... အထပ္ထပ္.. အေသခ်ာခ်ာ... သပ္သပ္ရပ္ရပ္... စီကာ... စဥ္ကာ... ေနာက္္ထပ္... စီထပ္သြားရင္း... ကုလားဖန္... အမ်ိဳးမ်ိဳးကို... ထိုးထိုးေနရေသာ... ဘ၀ဆိုး၏... ဒီဇင္ဘာထဲမွာမွ... ခရစၥမတ္ည... တညကို... ကၽြႏု္ပ္...ရရွိခဲ့ဖူးပါသည္... ဆိုသည္မွာ... အေသအခ်ာ... မဟုတ္သည္မွာ... ေသခ်ာေနပါျပီ... ဟာေလလုယ... ငါ့မွာက... နံနက္ခင္းေတြ... ရွိေနေသးတယ္... ဟု... အားတင္း... က်ံဳး၀ါးျပီးသည့္ေနာက္... ဒူးမေထာက္ပဲ... လဲျပိဳခဲ့ရေသာ... တိမ္ညိဳ... ကမ္းပါးေပ်ာက္... မူးေနာက္... မိုးေမွာင္က်... အခ်ိန္နာရီ ကာလမ်ားအတြင္း... စဥ္းလဲျခင္း... ဆူးရထားတစင္း... ရင္တြင္းမီးဖိုကေလး... တခုကို... အျပင္းထန္ဆံုး... တိုက္ခ်... ေျပးထြက္... တက္နင္းသြားျပီးသည့္အခါ... ဟိုးအေ၀းမွ... ေနၾကတ္... လၾကတ္... ေျမာက္အရပ္သို႕... လွည့္ပတ္ သြားလာေနေသာ... နဂါးဦးေခါင္းသည္လည္းေကာင္း... ေရွ႕ေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္... သမိုင္း အစစ္အမွန္မ်ားသည္... ဒ႑ာရီအားျဖင့္လည္းေကာင္း... အားေကာင္း ေမာင္းသန္လာသည့္အခါ... ငါေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့... လမ္းအဆံုးမွာ... အမုန္းက... ပန္းလိုပြင့္ျပီး... အခ်စ္က... လည္လွီးံခံလိုက္ရတဲ့... စကၠန္႕ေတြ... မ်က္ႏွာဖံုး... ထူထူေတြ တပ္ထားျပီး... စကားလံုး ျဖဴျဖဴေတြ... ကပ္ထားတဲ့... စာအုပ္မ်ားထဲက အစ္ဇမ္း မွန္သမွ်ကိုလည္း...ဘာမွ မေျပာလုိျပီ...

ႏွင္းေရ႕...
အင္းလ်ားလမ္းက ေစာင့္ပါ...
အဓိပတိလမ္းကေစာင့္ပါ...
ျပည္လမ္းက ေစာင့္ပါ...
ခရမ္းျပာက ေစာင့္ပါ...
ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္းက ေစာင့္ပါ...
တံတားျဖဴက ေစာင့္ပါ...
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ေက်ာက္တိုင္ေရွ႕က ေစာင့္ပါ...
လွညး္တန္း အ၀ိုင္းရွိခဲ့တဲ့ေနရာေဟာင္းက ေစာင့္ပါ...
အေမ့အိမ္ တံစက္ျမိတ္ကေလးေအာက္ကေန ေစာင့္ပါ...

အေမ့အိမ္ တံစက္ျမိတ္ကေလးေအာက္ကေန ေစာင့္ပါ...
အေမ့အိမ္ တံစက္ျမိတ္ကေလးေအာက္ကေန ေစာင့္ပါ...
အေမ့အိမ္ တံစက္ျမိတ္ကေလးေအာက္ကေန ေစာင့္ပါ...

ATN

Saturday, September 4, 2010

ေနာက္ဆုံးမိနစ္

ဘ၀က အၿမဲတမ္းအခ်ိတ္အဆက္လြဲတယ္
အေမရယ္...
အေ၀းေၿပးလမ္းမေပၚတက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္က်မွန္းသိတဲ့အခ်ိန္
ႏွစ္ကာလေတြက တ၀ီ၀ီၿဖတ္သန္းသြားၿပီ
ယုံယုံၾကည္ၾကည္ စူးနစ္ခဲ့သမွ်
နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းနာက်င္ခဲ့ရတယ္
စာေရးဆရာရွစ္ႏွစ္သား
ဘေလာ့ဂါသုံးႏွစ္သား
အေမ့အတြက္ေတာ့
လက္ေၾကာမတင္းတဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သားၾကီးေပါ့
မေအာင္မၿမင္မခ်င္း အေမ့အိမ္မၿပန္ဘူး
မာနေတြတင္းခံခဲ့သမွ်
အေမ့ဆီၿပန္မေရာက္တာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တယ္
ၿမဳိၾကီးေတြ မလြယ္ေပါက္ကေန
ေခြးတုိး၀က္၀င္ရွင္သန္ေနရတဲ့ေကာင္
ေနာက္ေက်ာမွာ ေလွာင္ရယ္သံေတြပဲ
ပဲ့တင္ၿပန္လာတယ္...
အိပ္မက္ေတြ အတည္တက်မက္ဖုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္ ညေရးညတာေတြခက္ေနတုန္း
အခန္းလြတ္ေတြထဲ
တိတ္တိတ္ပုန္းေၾကကြဲဖူးပါရဲ႕
ေနာက္ဆုံးမိနစ္မေရာက္ခင္
ေအးစက္နာက်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ရုံကုိခၽြတ္လုိ႔
အေမ့ဆီမွာ
သန္႔သန္႔စင္စင္ လူၿပန္ၿဖစ္ခ်င္ပါေသးတယ္... အေမ။



မုိးလႈိင္ည